تاريخ انتشار : 1401/01/29 - 10:04
كد :10095
استانداردهای ساخت چوب پلاست
منظور از استاندارد یکسری دستورالعمل و آزمایش است که با پیروی از آن می توان محصولی در کلاس جهانی داشت. البته استانداردها دو نوع هستند: یک نوع استانداردهای بین المللی که در تمام دنیا مورد استفاده قرار می گیرند و معتبرند و دیگری استانداردهای ملی که مختص هر کشور است.
اما برای تولید چوب پلاست استانداردهای خارجی متعددی وجود دارد که هریک به منظوری مورد استفاده قرار می گیرند. سازمان استاندار ایران هم یک استاندارد ملی تحت عنوان استاندارد ملی ایران به شماره ۱۹۹۰۵ وضع نموده است که اجرا و پیروی از آن برای تولیدکنندگان داخلی چوب پلاستیک الزامی نیست ولی داشتن این استاندارد یک مزیت به حساب می آید.
استانداردهای تولید چوب پلاستیک
• مقاومت نسبت به آتش سوزی
• مقاومت نسبت به سایش
• مقاومت نسبت به لغزش
• مقاومت خمشی
• مقاومت فشاری
• مقاومت به سایش
• کنترل ابعاد و اندازه ها
• کنترل دانسیته
• کنترل میزان رطوبت
• مقاومت در برابر آب جوش
• مقاومت در برابر تغییر شکل حرارتی
• مقاومت نسبت به کهنه شدن
• مقاومت نسبت به پوسیدگی
• مقاومت نسبت به قارچ ها
• مقاومت نسبت به مواد شیمیایی
• مقاومت نسبت به موریانه ها و حشرات
• مقاومت نسبت به اشعه فرابنفش (UV)
• مقاومت در برابر تورم
• مقاومت نسبت به ضربه
• کنترل صافی سطح
مواد افزودنی به چوب پلاست چیست و چه نقشی دارد
تولید چوب پلاست یک فرآیند ساده و بدون دردسر نیست. عمده مشکلات آن وابسته به مشکلات به هم چسبندگی است که به دلیل عدم سازگاری بین چوب قطبی و پلاستیک که غیر قطبی است ایجاد می شود. هم چنین مشکلات ناشی از افزایش دما و فشار در اکسترودر از دیگر مشکلات آن است. به همین علت بهره گیری از افزودنی های مختلف در فرمولاسیون چوب پلاست می تواند باعث بهبود خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی کامپوزیت چوب پلاستیک شود و استفاده از آن را در صنایع مختلف بیشتر از قبل کند.
مواد افزودنی جز مواد اولیه نسبتا مهم در ساخت کامپوزیت های چوب پلاستیک هستند که به دلایل مختلفی می توانند مورد استفاده قرار بگیرند. انواع مواد افزودنی به چوب پلاست عبارتند از روان کننده ها، افزودنی های کنترل تغییر شکل، عوامل جفت کننده، تثبیت کننده ها، پر کننده ها، افزودنی های کاهش دانسیته، بیو اسیدها، رنگ دهنده ها، افزودنی های ظاهری محصول، کندسوز کننده ها، و کاهش دهنده های دود.
یکی از بزرگ ترین مشکلات در ساخت چوب پلاستیک، عدم تماس و برهمکنش مناسب بین پر کننده چوب آب دوست و شبکه پلیمری آب گریز است که منجر به چسبندگی ضعیف و خواص کاهش یافته می شود. به طور کلی قدرت چسبندگی بین دو ماده به مکانیزمی که در سطح تماس رخ می دهد مرتبط است. در سیستم wpc این مکانیزم از نوع نیروهای پراکندگی است و بنابراین انرژی سطوح مواد اثرگذار است و مقدار انرژی تماس بین دو سطح میزان چسبندگی را تعیین می کند. یکی از مهم ترین افزودنی های مورد استفاده در تولید چوب پلاست عوامل جفت کننده (Coupling agents) نام دارد. استفاده از پلیمر پیوندی انیدرید مالئیک در چوب پلاستیک های پایه پلی الفین یکی از راه های متداول برای اثرگذاری بر برهمکنش سطح تماس و تقویت چسبندگی شبکه فیبری است.