- صفحه اصلی
- محصولات
- چوب پلاست
- ساختار کامپوزیت های چوب پلاست
ساختار کامپوزیت های چوب پلاست
دسته ای که جهت بهبود فرایند پذیری به کار می روند. این دسته شامل انواع روان سازها (Lubrications ) و کمک فرایندها (Processing aids) می باشد.
دسته ای که جهت پایداری حین فرایند و بهبود و افزایش طول عمر سرویس دهی به کامپوزیت چوب پلاست اضافه می شوند این گروه شامل انواع پایدار کنند های حرارتی (Heat stabilizers) پایدار کنندهای نوری (Light stabilizers)، ضد قارچها و آنتی میکروبیکال ها(Biocides) و تاخیر اندازهای شعله (Flame retardant) می باشند.
دسته ای سوم شامل انواعی هستند که جهت بهبود خواص مکانیکی به کار می روند : این گروه شامل عوامل سازگار کننده (Coupling agents)، بهبود دهنده های مقاومت ضربه (Impact modifiers) ونرم کنندها (Plasticizers) می باشند.
البته برخی انواع افزودنی‌ها ممکن است به دو یا سه دسته متعلق باشند. مثلا در حین اینکه خواص مکانیکی را بهبود می بخشند، اثر مثبت بر فرایند پذیری و اختلاط مناسب و یا روندگی خوب داخل اکسترودر گردند و کارکرد مداوم قطعه را نیز بهبود بخشند .
مهمترین مواد افزودنی به کامپوزیت‌های WPC
• پایدار کننده های حرارتی
• پایدار کننده های نوری
• عوامل ضد میکروب و قارچ
• رادیکال سازها (آغازگرها) و ….
• جفت کننده ها
• آنتی اکسیدان ها
• فوم کننده ها
• اصلاح کننده‌های ضربه
• عوامل کند ساز
• کمک فرایند ها
• عوامل رنگی ساز
• تاخیر انداز شعله
جفت کننده ها
مهمترین گروه از ترکیبات افزودنی به کامپوزیت های
چوب پلاست بر پایه PP, PE عوامل جفت کننده می باشد از آنجایی که چوب طبیعی دارای خواص قطبی هستند و در طرف دیگر پلاستیک ها عمدتا موادی غیر قطبی آب گریزند و به دلیل ساختار مولکولی بین چوب طبیعی وپلیمر هیچگونه پیوند شیمیایی ایجاد نمی شود فلذا برای ایجاد اتصال قوی بین چوب و پلیمر از Coupling agents یا همان عوامل جفت کننده برپایه همان پلیمر PP ,PE استفاده می کنند.
عوامل جفت کننده را بر اساس نوع عملکرد به سه دسته كلي تقسیم می‌شوند :
• اتصال دهنده ها
• سازگار کننده ها
• پراکنده سازها
اتصال دهنده ها
همانطور که ذکر شد بین چوب و پلیمر هیچگونه اتصال شیمیائی نمی توان برقرار کرد و لذا وقتی صحبت از اتصال بین پلیمر و چوب می شود منظور اتصالات ايجاد شده در سطح مشترک بین پلیمر و جفت کننده از یک سو و بین جفت کننده و چوب طبیعی از طرف دیگر می باشد و برای این منظور ترکیبات بسیاری (تا ۵۰ نوع ترکیب ) مورد استفاده قرار می گیرد. اتصال دهنده ها عوامل شیمیائی هستند که با مکانیزم هائی مثل پیوند کوالانسی و درگیری مکانیکی وبرهم کنشهای ثانویه پیوند هیدروژنی، بین پلیمر ها و چوب طبیعی پل ایجاد می کند معروفترین ترکیب مورد استفاده برای این منظور مالئیک انیدرید و مشتقات آن می باشد، که دارای یک سر قطبی و یک سر هیدرو کربنی غیر قطبی می باشد، که از سر هیدروکربنی با اتصال غیر قطبی و گره فیزیکی بین زنجیره ای با ماتریس پلیمر درگیر شده و از سمت دیگر توسط گروه های کربوکسیلات با گروه های هیدروکسیلی چوب پیوند استری ایجاد می کند .